Hayatın en zor virajından karşımıza çıkan yine kendimiziz diye düşünüyorum. Bunun adı, tanımı tespiti ise: Hayatla yüzleşmek.
Viraj derken..
Sevdiğimiz birinin kaybı.. Sevdiğimizi ifade edemediğimiz birinin kaybı..İleride bizi neyin beklediğini bilmediğimiz bir sağlık süreci..
Yalnız geçirilen doğum günleri.. Çoklu yalnızlık içinde geçirilen doğum günleri. Tatminsiz hissettiğimiz yaşam döngüleri.. Tatminden uzak hayat sürprizleri.
Örnek vermiyorum, halihazırda sizin zihninizde netleştiğini hisseder gibiyim.. Okudukça.. Tanımları yerleştirdiğiniz o olaylar var ya.. Hepsi virajlarımız işte.
Geriye kalan kendimiziz. Tanımlayabildiğimiz önceki ve sonraki kişiliğimiz. Hayattan aldığımız dersler var ya, o derslerin illa ki “otur sıfır” la bitmesi farz değil aslında. Sıfırı size mertebe diye biçimlendirenler asıl, işte onlar sıfırın altında maneviyatsız, duygusuz, anlamsız yaşamak zorunda kalan kendilerini tatmin için insanları kendi ölçebildikleri ya da ölçemedikleri kadarıyla derecelendirenler.
Yaşam ziyanı belki de her biri. Onları tanımak, onlarla karşılaşmak kaçınılmaz.Madem kaçınılmaz, o zaman biz harcımızı inançlarımızla, emin olduklarımızla ve iyi niyetlerimizle hatta iyi dileklerimizle karmaya devam etsek ya, inadına?
Karma diye bir şey varsa.. Bilmeliyiz ki onlar da birileri tarafından ölçüsüzce, mesnetsizce, insafsızca derecelendirilmiş ve derecelendirilecek. Bu bir döngü. İnsan denilen zayıf ve müstesna olduğu iddia edilen varlığın “Homo Homini Lupus” kaydıyla sık sık karşılaştığı ve cisimlendirildiği bir döngü.
Biz kendi karmamızı berraklaştıralım. Her fesat niyetten, her umutsuzluktan, kıskançlık denilen cendereden, imrenme denilen öcüden uzak tutalım zihnimizi.
Bunu da ancak kendimize, bilincimize ve bilgilerimize yeni bir şeyler katarak gerçekleştirebiliriz, böyle düşünüyorum.
Bir Jane Austen, bir Susan Sonntag, Marc Levi okumak bana bu berraklaştırmada kolaylık sağlıyor.
Pink, Sena Şener ve Ayta Sözeri gibi nice müzik eşliğim var.
Hayat eşiklerim var: Yeğenlerim, dostlarım, yılların ve mesafelerin içinden süzüldüğümüz ahretlik dediğim kadın – erkek eş zihinlerim var.
Kovuklarımıza, kabuklarımıza çekildiğimiz şu 4 koca gün boyunca – aslında yaz ıyı okurken de düşündüğünüzü sanıyorum – siz de kendi eşiklerinizi ve eşliklerinizi değerlendirin, tartın, daha da sıkı sarılın ve yenilerini katın.
Yerimizde saymak için gelmedik bu dünyaya. Yerimizde saymamızı isteyenler tarafından getirilmiş olsak ta.
Mutlu Bayramlar, huzurlu esenlikli lezzetli ebedi tatlar diliyorum hepimiz için.
Sağlık ve aydınlıkla bütünleşelim bu sayfalarda, umarım.
Selamlar
Katre.
