Uzun
İnce bir serviye benziyordu!
Esmer teni,
Renklerini saklamış.
Belli belirsiz bir dudak hareketiyle;
Bazen şaşkınlığını,
Bazen de korkularını okumama yetecek
Samandan yapılı bir kağıda çiziyordu mimiklerini.
Saçları,
Simsiyahtı.
Sanırım gördüğüm en güzel siyah!
Gördüğüm en ışık dolu siyah.
Elleri,
Tıpkı gökyüzüne
Yıldızlı nevresimleri sermişcesine muhteşem.
Ellerini tutmak için,
Kaç güneşi söndürmem gerekirdi acaba?
Ayaklarını görmüştüm bir keresinde,
Bakışlarıma basıp geçmişti.
Öyle zarifti,
Öyle küçüktü ki;
Su’da yürüse,
Su bozulmayacak gibi.
Arada bir sesi,
Arşın arşın gelirdi kulağıma.
Arasam dünyayı eşi bulunmaz
Ne dalda bir bülbül
Ne yatağında bir çay
Ne gögüste bir mavzer
O muhteşemliği veremez.
Gözleri derdim,
Gözleri derdim oldu.
Yirmi dokuz harfin
Her bir rengini koşsam
Ancak mazhar oldum.
21:22/23.05.20
Cem İLAN
İletişim
Yazar: tolaz85@hotmail.com
İnstagram: @cem_ilan_ (kitap instagram) @cem_ilan (şahsi instagram)
Yazarın yayınlanmış eseri: Kalbim Şark Cephesi
Editör: editor@objedergi.com
