Yalnızlık hiç de muhteşem değil!
Hele ki mevsim sonbahara döndüyse
Ve aylardan Eylülse…
Çınarlar sarıya
Kestaneler kızıla
Ve üzümler şarap olmaya yüz tuttuysa
Yalnızlık, insana yoldaş değil.
Yeryüzüne düştüğünden beri
Bir gün,
Yalnızca bir gün bile olsa
Hissediyorsan kendini rüzgarda asi
Baş göstermiyorsan tan yeline
Başakların sararmıyorsa
Ne un olur,
Ne aş olursun kendi başına.
İnsan doğmamıştır yalnız!
İki avuca sığmazsın;
dokuzuncu ayın onuncu günü.
Kalabalık şehirlere göç etme telaşın belli
Bir kap aş’a tek kaşık
Bir bedene tek yürek yakışmaz.
Sesin duvarlara çarpıyorsa
Nefesin nefese karışmıyorsa
Ve o muhteşem kahkaha,
Elinde mızrakla yarmıyorsa göğsünü
Bırak git,
Yaşamıyorsun nasılsa!
Ve yaşamış sayılmazsın,
Adın başka bir ağızda söylenmiyorsa.
Dünya, göçüp gitmeye meyilli.
Yalnızdır bazen insan,
Ama kalabalıklara doğmuştur
Ve öyle ölmek ister.
Tat bırakmıyorsan dünyanın ağzında kekremsi
Yıllanmaya hacet yok.
Vakitsiz telaşları
Yalnız akşamları al yanına
Ve yürü batıya
O, son ışıkla.
Sessiz
Yalın bir ıslıkla.
23:32 / 04.09.20
Cem İLAN
İletişim
Yazar: tolaz85@hotmail.com
Editör: editor@objedergi.com
Yazarın yayınlanmış eseri: Kalbim Şark Cephesi