AHŞABİ DUYGULARLA
AHŞABİ DUYGULARLA
Yer Adana… Reşatbey, Gazipaşa, vali yolunda geçen çocukluk yılları… Zemini ahşabi bir ilkokulda, içimize işleyen o büyülü koku ile başlayan yıllar… Bir erkek çocuğunun istemesi gereken oyuncaklara inat, anne ve babadan istenen çekiç, çivi ve tahta parçaları… O dönem komşularımızın sabrını sınadığım yılardı. Devamında ortaokul ve lise; yerden bitme taburelerde geçen muzlu sütlü yıllar. Üniversite çağları; gönülden geçen mimarlık, ele geçen iktisat fakültesi, mezuniyet, askerlik ve iş hayatı.
30 ilde devrialem gezilen, gecenin gündüzün birbirine karıştığı yöneticilik yılları… Efes Pilsen, Nestle de distribütör yöneticilikleri… Boş zamanlarda yapılan minik ağaç heykeller, yayla dolapları ve ara sıra uğranan dost atölyelerde içilen sıcacık, talaşlı çaylar… 15 senenin ardından, içimin derinliklerindeki o ahşabi duygu, artık aklımın baş köşesindeydi ve bir gün, profesyonel yöneticilik hayatına nokta koyma kararı kendinden doğuverdi. Evin balkonunda kurulan çalışma tezgahında, akşamları ses çıkmasından çekinilerek, yapılan gündüz çalışmaları sonunda elde edilen ürünlerimi, dostlarıma hediye ederek başladım bu ahşabi yolculuğa. 1 yıl boyunca, evdeki dar atölyede aklıma sığmayan yeni fikirler, atölyemi büyütmeme neden olan unsurdu. Aslen, eskici bir yapının içimde var olması, yani; eskiyi seven biri olarak yaşamam, hikayenin en başında eski malzemeleri geri dönüştürmeme neden oldu. Yıkılan eski yayla evlerinden topladığım kerestelerden yapılan şaraplıklar; Bodrum, Marmaris gibi yerlerde, duvarlarda yerini aldı. Eski demiryolu cıvatalarından yapılan askılıklar, dikiş makinalarından yapılan lavabolar derken, eski ve yeni birleşti. Her geçen gün azalan tabiatın kaynakları, geri dönüştürülmeye müsait her malzemeyi kullanmanın önemi daha da artırıverdi. Sonra işler büyüdü İstanbul, Ankara derken Finlandiya, Avustralya, ABD, Suudi Arabistan’a ürünler ulaştı. Farklı fikirlere hep açık olmak ve araştırmayı sürdürmek gelişmenin temel taşıydı adeta. Birçok mimarla çalışmaya başladım, teori pratik el eleydi, fikri sorulan adam olmuştum sonunda. Bu işlerin tam göbeğinde, büyük işlerden kalan atık parçalardan, el yapımı takı işlerine de başlamak ayrı bir keyifti adeta. Steakhouse’lardan aldığım kemik parçalarından kolyeler, birçok bayanın boynunda yerini almaya başladı. Bazı kafeler ve mağazaların standlarındayım artık.
Eğer; yaptığın işe ruhunu vermezsen, o işten iyi bir şey çıkması çok zor. İnsan her an üretmeli, tabiata saygı duymalı, verdiği her parçayı, hayata dair her zamanı kullanmalı. Boş durmak hayata ihanet adeta. Her gün; bugün değişik ne yapabilirim diye çıkınca yola, yollar mutlaka açılıveriyor.
Ahşabi duygularımla ……
Okay Güzel
—
Okay Güzel
0 532 653 22 72
İnstagram: @okayartdesign
İletişim için:
Yazar: okayguzel@gmail.com
Editör: editor@objedergi.com
